Ballada o znakach

codzienne znaki domagają się uwagi

skupionej myśli, zauważenia

wniosków oplecionych na banale

misternie snującym swoje opowieści

światło oparte o ścianę maluje dom

na suficie kot gania myszy

schodami do nieba wspina się święty

spokój to dobra nowina

nagle na półce upada rząd książek

pękające szkło rozsypuje się w pamięci

za plecami czeka ocean, zbierasz okruchy

ale tylko popiół z wypalonych słów

wrzucasz do butelki