kolęda na koniec dzieciństwa

ciężar ramion to tylko zmęczenie

o tej porze roku, światło ucieka zbyt szybko

ale śnieg na starym obrazie wciąż różowy

to się zmieni, na tym polega wieczność

w szparach podłogi utkwiły kroki

czułość klei się do białego obrusa, haftuje

misterny gest, radość krochmalonej soboty

zmartwychwstania i prostej kolędy

w ciszy rozchodził się lęk, przecież

nie mogłam wiedzieć dlaczego