wieczór autorski

poeta zamyka dom na klucz

w pobliskiej kwiaciarni kupuje kwiaty

jesień wzmaga niewiarę w sens

słuchacz dobiera szalik

ogrodowe badyle, jeszcze w bramie

potwierdzają dobry wybór, gdy powieje

chłodem i nudą można się będzie okręcić

poeta wie co ma powiedzieć, ale

od siebie dodaje coraz mniej, niech tam

mówi za niego ten mądry świat

słuchacz boi się, że nie zrozumie

nie dotknie boga rzeki i migotania traw

wyjdzie na durnia, który nie potrafi pojąć

poeta zaprasza go na wódkę, w końcu

razem łatwiej odejść z niczym