między wejściem a wyjściem

stało się wiele stało się niemało

jadło się kwaśne papierówki

zakochało się niefortunnie choć szczęśliwie

napisało się wiersz przy świecach

zapalonych do śniadania

a w snach biegło się do utraty tchu

i było się środkiem wszechświata

gryzłam drapałam modliłam się też szczerze

nie prosiłam o dar uzdrowienia

ale przeklinałam gdy za oknem ścięto brzozę

a świat nagle stal się pustynią bez boga

pustkę wypełnił śpiew kosa który wie że życie

to taka ojczyzna za którą nikt nie chcę umierać