świadkowie

Julia stoi wśród żałobników zaraz za rodziną

widzi ich ból i smutek 

zamyka oczy wtedy migotanie życia wraca

niby bujność wiosennej łąki

Julia jest stara jak ten którego opłakują

myśli o tym czy kiedy przyjdzie jej pora

gołębie na dachu katedry będą tak gruchać

stroić pióra do słońca jakby nigdy

nie zabijano Żydów przy dźwiękach Wagnera

Julia jest poetką ale dzisiaj nic nie napisze

z czasem słowa coraz mniej znaczą

foto by A.Wysocka