środa, 13 lutego 2013


 modlitwa

 


jej dłonie zwinnie ukrywały
wielką tajemnicę
mieszkał w nich bóg

budziła go do życia lękiem
niepewnością  
potem milczeli oboje


Autor: Urodzone-w-rumiankach o 11:35
Etykiety: ,

3 komentarze:

  1. Abigail13 lutego 2013 22:25

    Ten mnie zauroczył... Przepiękna zapis rozmowy... :). Trwającej zresztą całe życie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Abigail13 lutego 2013 22:26

      A być może i przed i po... o ile nie trzeba przedefiniować słowa "życie"... :).

      Usuń
  2. Anonimowy28 lutego 2013 21:12

    MODLITWA

    koronkowa robota

    latarnik z Faros

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)