Zaraz wiosna

Dzieci spalą zimę i czterdzieści dni wielkiego postu będzie grało Stabat Mater Karola Szymanowskiego. Lubię tę chwilę - gorzko pachnie powietrze.

To słowo, zawsze było kluczem do ciepła, światła, które znowu zjawiło się w tych kątach domu, z których wygoniły je krótkie dni.

Barierka drewnianych schodów lśni tak mocno, że część światła oddaje ścianie naprzeciwko.

I niebo bardziej odległe, ale więcej w nim nieba, bo chmury pędzą warstwami, do sobie tylko wiadomych celów. Wiatr na pąki tarmosi gałęzie.

Dzikie gęsi wpadły nocą powiedzieć, że już są, że klucz choć skrzypi i trzeszczy i ledwo daje radę, to zaraz otworzy kolejne, niezwykłe drzwi.