nieważne spotkania

małgorzata boi się mroku ja świtu

nigdy się nie spotkamy

wymieniłyśmy się tylko bólem

nie udało się wskrzesić tej trzeciej

umarła za daleko

któregoś dnia smutek spadał z karuzeli

złamał kark kupił lody i od tej chwili

kochał na zabój i wieki wieków

koniec czy inne suma sumarum

nie miały tam nic do gadania

czas zwija się w kulki pajęczyny

mieszka w zagłębieniach starych murów

ale w maju zapach drzew i śpiew ptaka

przywracają życie zielonej uwadze