tym, którzy w drodze
    

jesień pachnie różą rilkiego

miała nadejść wcześniej

zjawia się spóźniona w gęstej mgle

otwiera drogę rosie

słowom w zwoju płatków

odmienia nas

przez kolorowy przypadek

leczy z nieukojonej gadatliwości

nie chce nikogo zatrzymać

dworce są jak czas

przyjmują i odsyłają podróżnych